İran dilleri, Hint-Avrupa dil ailesinin Hint-İran koluna bağlı bir alt gruptur. Bu dil ailesi, geniş bir coğrafyaya yayılmış ve tarih boyunca önemli medeniyetlere ev sahipliği yapmış birçok dili içerir. İran dilleri, coğrafi olarak genellikle İran platosu ve çevresindeki bölgelerde konuşulur.
İran dilleri üç ana döneme ayrılır:
İran dilleri, İran, Afganistan, Tacikistan, Pakistan, Türkiye, Irak, Suriye, Rusya ve Kafkasya gibi geniş bir coğrafyada konuşulmaktadır. En çok konuşulan İran dilleri Farsça, Kürtçe, Peştuca ve Beluçça'dır. Toplamda, bu dilleri konuşan kişi sayısının 150-200 milyonu aştığı tahmin edilmektedir.
İran dilleri, Hint-Avrupa dil ailesinin tipik özelliklerini taşır. Bu dillerde cinsiyet ayrımı, isimlerde çekim ve fiillerde zaman ve kişi uyumu gibi özellikler bulunur. Ancak zaman içinde bazı dilbilgisel basitleşmeler de yaşanmıştır. Kelime dağarcığı açısından, Arapça ve diğer komşu dillerle etkileşim sonucu birçok alıntı kelime içerirler.
İran dilleri, kültürel ve tarihi miras açısından büyük öneme sahiptir. Farsça, edebiyat, bilim ve felsefe alanlarında zengin bir geleneğe sahiptir. Kürtçe, Peştuca ve diğer diller ise kendi bölgelerinde önemli birer kimlik ve kültür taşıyıcısıdır. Bu diller, bulundukları coğrafyalarda sosyal, politik ve kültürel yaşamın önemli bir parçasını oluştururlar.
Ne Demek sitesindeki bilgiler kullanıcılar vasıtasıyla veya otomatik oluşturulmuştur. Buradaki bilgilerin doğru olduğu garanti edilmez. Düzeltilmesi gereken bilgi olduğunu düşünüyorsanız bizimle iletişime geçiniz. Her türlü görüş, destek ve önerileriniz için iletisim@nedemek.page